Afgelopen week bracht Ruud, mijn favoriete Dragartiest, Sander mee. Ik had Ruud gevraagd weer eens langs te komen om bij ons in de uitzending over zijn jaar te vertellen. Ruud beter bekend onder de naam Dolly Bellefleur had de 13 jarige Sander ontmoet tijdens een optreden. Ruud was zeer onder de indruk van Sander. Een jongen van 13 die zich inzet voor de zichtbaarheid en emancipatie van lhbt ers en daar aanwezig was in de functie van homoambassadeur. Sander hield ons beiden een spiegel voor en deed zowel Ruud als mij terugdenken aan de tijd dat wij 13 waren en hoe wij onze coming out hadden beleefd.
Toen ik zijn leeftijd had zat ik in een van de meest turbulente periodes van mijn leven. Door omstandigheden was ik in een kindertehuis geplaatst. Vooral in het begin was ik daar erg gelukkig. Mijn lijf kwam terecht in een puberteitsexplosie met als gevolg dat mijn ledematen een groeispurt maakte waardoor ik een onhandige slungel werd. Struikelend en van alles omstotend probeerde ik zonder al te veel schade aan te richten de dag door te komen.. Ik groeide zo snel zodat al mijn kleren te klein en te strak waren en ik zag er een beetje potssierlijk uit met al mijn hoogwater broeken en te strakke, te kleine Tshirts. Maar ik was gelukkig er was volop aandacht voor mij. Ik was de oudste jongen in een groep van 10.
In de jaren 70 ontstonden er maatschappelijke bewegingen waarbij alles bespreekbaar moest zijn en werd in sommige kringen zelfs beweerd dat seks tussen volwassenen en kinderen moest kunnen. Wel onder bepaalde voorwaarden. Zo moest het initiatief van het kind uit gaan en moest je nooit over de grenzen gaan die het kind aan gaf.
Vlak na mijn 14e verjaardag werd ik op het binnenplein aangesproken door een nieuwe groepsleider, van een andere groep. Hij vertelde me dat ik hem was opgevallen. Dat hij me mooi en interessant vond en dat hij mij beter wilde leren kennen. Blozend had ik naar hem geluisterd, ongemakkelijk maar ook zeer gevleid. Nog nooit waren er woorden van die strekking naar mij uitgesproken.
Als je 14 bent gieren de hormonen door je lijf en verkeer je in voordurende staat van opwinding. Tom een medegroepsbewoner, iets jonger dan mij, wist daar wel raad mee. Hij vroeg mij vaak op zijn kamer. Hij liet mij dan seksboekjes zien en als ik deze dan blozend doorbladerde, sloeg hij zijn slag. Er gebeurde dan van alles hetgeen je in de categorie puberseks kunt scharen. Tom voelde zich heel vrij terwijl ik mij altijd geneerde en als de dood was dat we betrapt zouden worden(hetgeen natuurlijk gebeurde) Ik was bang dat iemand zou denken dat ik homo was. In de buurt waar ik opgroeide was er een. Hij werd Harm genoemd naar een sketch van Henk Elzinga, Harm met het Harpje.
Hij was een hele dunne man met hele strakke soulbroeken met wijde pijpen en hoog opgetoupeerd haar en een dikke laag poeder op zijn gezicht. Als hij voorbij kwam ontstond er altijd grote hilariteit. Vrouwen namen hem vaak in bescherming en de mannen hadden de grootste lol. Ik was als de dood dat als ik zou uitspreken dat ik op jongens viel dat ik er dan zo uit zou gaan zien. Trouwens ik viel op jongens maar ik deed heel erg mijn best om ook op meisjes te vallen. Ik hoopte stiekem dat dat met die jongens na een tijdje zou verdwijnen en ik dan eindelijk” normaal” zou worden. Ik leefde mijn leventje maar na een paar maanden begon het mij steeds meer te raken dat de meeste kinderen in de weekenden naar huis gingen terwijl ik achterbleef met de andere stumperds.
Hier speelde de groepsleider die mij had aangesproken handig op in. Hij had allerlei zeilcontacten in Monnickendam en nodigde mij en anderen uit om een keer mee te gaan. Hij besteedde erg veel aandacht aan mij en ik voelde mij bijzonder. Volgens hem had ik talent, om te zeilen. Steeds vaker ging ik met hem mee en hij regelde van alles voor mij. Een gastgezin in Monnickendam alwaar ik de weekenden mocht verblijven. Daardoor kon ik meedoen met allerlei zeilwedstrijden. Hij zorgde er voor dat ik mij heel speciaal voelde. Toch werd het ook steeds vaker ongemakkelijk. Hij sprak veel over seks en probeerde iedereen er van te overtuigen dat dat heel gewoon was. Hij propagandeerde seks onder elkaar, lekker een potje aftrekken, is heel natuurlijk. Zoals ik al eerder aangaf gebeurde er van alles. Ik had inmiddels veel nieuwe jongens van mijn leeftijd leren kennen die allemaal om hem heen zwermden want hij was mateloos populair, ook bij veel ouders. Als er seksuele handelingen onder de douche, in de kleedkamer en soms bij een van de jongens op een kamer plaats vond, genoot ik daar van. Het was allemaal zo nieuw en spannend en door hem had ik ineens het gevoel dat het niet vies of vreemd was. Nee het was heel natuurlijk als jongens met elkaar speelden, volgens hem. Dat betekende helemaal niet dat je homo was. Het kwam steeds vaker voor dat hij met mij alleen wilde zijn. Samen omkleden terwijl er geen noodzaak voor was, omdat de rest van de kleedhokjes leeg waren. Hij bekeek mij dan en vertelde mij dan dat hij me zo mooi vond. Ik voelde het tegenovergestelde als ik hem aanschouwde. Hij was midden/eind dertig en ontzettend behaard. Maar ik liet het toe, bang dat ik was dat hij anders alle leuke zaken in mijn leven waar ik dankzij hem toegang tot had, zou stoppen. Het begon met samen omkleden, daarna samen douchen waarbij hij me dan begon in te zepen. Met kloppend hart liet ik hem begaan, ongerust omdat ik zijn opwinding bemerkte en altijd blij als het weer voorbij was. Het was altijd maar een moment in een verder zo fijne dag. Toch ging ik steeds meer tegen die momenten op zien en probeerde te vermijden dat ik alleen met hem was.
Hij had een binnenvaartschip, waar hij op een gegeven moment op ging wonen. Tijdens een weekend vol wedstrijden in Monnickendam werd zijn schip als startschip gebruikt. Na mijn wedstrijd nodigde hij mij uit om aan boord te komen. Ik dacht er niet over na en nog helemaal in de roes van mijn race klom ik aan boord met de bedoeling deze met hem te bespreken. Aan boord bleek dat we alleen waren en vroeg hij mij of ik niet wilde douchen, een lekkere warme douche. Oh daar gaan we weer. Het was allemaal nogal improvisorisch maar na het douchen was het dit keer niet klaar. Hij vroeg mij op bed te gaan liggen. Angstig voldeed ik aan zijn verzoek. Weer vertelde hij me hoe mooi ik was terwijl hij mij begon te strelen. Op een gegeven moment kroop hij op me met zijn zware vies behaarde lichaam en voelde ik zijn erectie. Hij zoende mij in mijn nek terwijl ik mijn gezicht wegdraaide en hem hoorde zeggen dat dit heel normaal was. Dat dit onze band bevestigde maar dat ik er beter niet met anderen over moest praten. Zijn hand gleed naar beneden en daar waar ik met leeftijdsgenootjes het allemaal als een spannend geil spel had ervaren, kon ik nu alleen maar hopen dat het snel afgelopen was. Nooit had ik toen kunnen bevroeden dat hij daar de basis legde voor een totaal krankjorum idee dat zich in mijn hersenen nestelde, namelijk dat je met seksuele gunsten zaken gedaan krijgt.
De “relatie” die toen ontstond heeft iets minder dan een jaar geduurd. Ik was natuurlijk niet zijn enige slachtoffer. De impact die dit op mij had heeft er voor gezorgd dat seks altijd over overheersing ging ook heel lang gekoppeld was aan wat krijg ik er voor terug. Mijn lichaam inzette om bepaalde zaken voor elkaar te krijgen, terwijl ik mijn hoofd uitschakelde.
Hij was verantwoordelijk voor enorme onrust in het kindertehuis. De zedenpolitie werd ingeschakeld en hij werd uiteindelijk ontslagen en om dat het niet de eerste keer was ook veroordeeld en gevangen gezet.
Mijn leven was door hem kapot gemaakt. Na zijn ontslag voelde ik mij door hem in de steek gelaten, werd ik continu overvallen door buien van razernij. Ik sloeg mijn kamer dan kort en klein, werd agressief, snapte helemaal niets meer van mijzelf. Door het schandaal werden alle slachtoffers van deze man zo snel mogelijk elders ondergebracht. Alsof het onze schuld was. Ik kan je verzekeren dat het niet makkelijk is om opvang te regelen voor een puberjongere, toen niet en nu waarschijnlijk ook niet. In een jaar tijd passeerden, een pleeggezin, een onderduikgezin een nieuw kindertehuis en drie scholen de revue. Ik was woedend op de wereld, woedend op alle volwassenen in mijn leven. Geen van hen was geinteresseerd in mijn mening of gevoel. Ze waren allemaal bezig met het schoonvegen van hun eigen straatje of schoven mij door van de ene instantie naar de andere. Ik liep steeds vaker weg, mijn voogdijvereniging besloot hun handen van mij af te trekken en net voor mijn 17e verjaardag ging ik zelfstandig op kamers wonen en kreeg een kleine toelage. De notie dat ik met mijn uiterlijk dingen voor elkaar kon krijgen zorgde ervoor dat ik in de prostitutie belande.
De eerste keer dat ik wegliep, was ik 15. Ik kwam in contact met een Franse hippie die ik ontmoette in het Vondelpark. Een aantrekkelijke man van eind twintig, begin dertig met een slecht gebit. Hij nam mij mee naar zijn krakkemikkige woonboot alwaar ik twee weken verbleef. Hij was ook degene die mij de eerste kneepjes van het vak leerde. Hij speelde de hoer op het Centraal Station. Hij nam mij op een gegeven moment mee en legde mij uit hoe het allemaal in zijn werk ging. Hij wees mij op de klanten, liet me kennis maken met een peeshotel, in een zijstraat van het Rokin. De madame was een oudere transeksueel en vertelde mij hoeveel je moest vragen en wat er van je verwacht werd. Hij was door zijn leeftijd niet echt heel populair maar had toch een kleine kring van vaste klanten. Hij stuurde me op een gegeven moment terug naar de boot zodat hij wat vrijer was en geen rekening met mij hoefde te houden. Nog geen jaar later stond ik daar alleen en had ik mijn eerste hip, zo noemde je een klant.
Mensen die mij al langer volgen hebben twee jaar geleden mijn post gelezen over de rechtzaak die ik had aangespannen tegen het kindertehuis waar dit allemaal plaats vond. De aanleiding was het feit dat de oud groepsleider de gore moed had om drie jaar geleden contact met mij op te nemen. Mijn hele leven stond op zijn kop en twee jaar lang stond dit in het teken van alle onderdrukte emoties uit die tijd. Ik heb de rechtzaak gewonnen en een schadebedrag toegewezen gekregen. Het belangrijkste waren echter de excuses die ik kreeg. Een ontzettende last viel van mij af en ik voelde mij voor het eerst bevrijd van deze man. In mijn kracht en trots dat ik ondanks, jaren van verslavingen, depressies en het continue gevoel van, ik ben niet goed genoeg, heb overwonnen.
Het blijft moeilijk om er over te praten. Mensen worden niet graag geconfronteerd met het onrecht dat kinderen wordt aangedaan. Ik schaam mij er inmiddels niet meer voor, ik ben de schaamte voorbij. Ik weet dat het niet mijn schuld was maar een falend systeem waarbij allerlei belangen behalve die van de kinderen bepaalden wat er gebeurde. Te weinig geld, te veel pupillen bij een voogd of voogdes, een niet goed functionerend controle apparaat, het afschuiven van verantwoordelijkheid enz, enz. Allerlei zaken die we vandaag de dag ook nog tegen komen. Als je nu kijkt naar de overheveling van de jeugdzorg naar de gemeenten. Sommige gemeenten hebben inmiddels geen budget meer om nog fatsoenlijke zorg te bieden en daar waar ambtenaren met geld schuiven en de kille cijfers bestuderen vallen talloze kinderen ondertussen tussen het wal en het schip. Kwetsbare kinderen die het idee krijgen dat alles en iedereen belangrijker is dan zij. Hoe blij ben ik als ik een Sander of Rens(Hij is een Zij) tegenkom. Kinderen die volledig door hun liefdevolle families worden geaccepteerd waardoor zij nu al de drive hebben om zich in te zetten voor leeftijdsgenoten die bang zijn om uit de kast te komen. Ouders die manouvreren tussen dat wat hun kinderen willen maar ook weten dat de wereld niet altijd zo liefdevol en accepterend is naar hun kinderen en daar een balans in moeten vinden. Ze de ruimte geven maar ze ook willen beschermen tegen homofobie en intolerantie of misbruik.
Als je een liefdevolle basis hebt kun je wel tegen een stootje is de gerustellende gedachte die dan bij mij opkomt. Als een kind volledig wordt geaccepteerd door zijn familie en de mensen waar hij van houdt zal hij sterk in zijn schoenen staan.
Als hij/zij vrijelijk kan spreken over wat ze bezig houdt zullen ze opbloeien en veel minder ontvankelijk voor de jagers die op zoek zijn naar een kwetsbare prooi.
Ik zet mij nu al jaren in via mijn uitzendingen om een platform te bieden aan positieve initiatieven uit de lhbtscene omdat ik in onze kracht geloof. Ik hou van mensen die zich inzetten en strijden voor volledige acceptatie van onze gemeenschap omdat ik uit eigen ervaring weet dat in zelfacceptatie de kracht van je ziel ligt. Het grootste cadeau dat je je opgroeiende kind als ouders kunt geven is onvoorwaardelijke liefde en elke volwassene moet weten dat de dag waarop een puberkind uit de kast komt dit een van de belangrijkste momenten in zijn/haar leven is. Jouw reactie kan bepalen hoe het kind naar zichzelf kijkt, met trots zich geliefd voelend of met weerzin en met een gevoel van afkeuring naar zichzelf.
