Geen gebaande paden.
Trouwen wilde ik niet. Nog steeds niet, maar dan meer om politieke redenen. Eerder was het een gebrek aan rolmodel. Zoals ‘het plaatje’ was, was ik niet.
Hoe heb je seks? Geen idee. Dat leer je niet bij biologie. Zij wel natuurlijk. Komt vaker voor ook, en je kunt er zwanger van worden. Porno? Haha, alsof dat voor ons is gemaakt, heb je die nagels gezien?
Dan maar op zoek. Een flink leeftijdsverschil. Iemand die het al heeft ervaren, al fouten heeft gemaakt, plezier heeft gekend en de weg geëffend. Aan die hand, leerde ik mijzelf te zijn. Leerde ik onze manier van doen.
Leerde ik, hoe mijn leven eruit zou kunnen zien.
Ook in de jaren daarna, vond ik mijn helden niet op televisie, in de krant of voor de klas. Waar was mijn voorbeeld? Ik vond mijn helden in cafés, tegenover me aan een vergadertafel en in bed.
Ik leerde ook, dat als wij niet opstaan, een ander het niet voor ons zal doen. Maar nooit berusting, altijd veerkracht. Het delen van contacten, van kennis, van ervaring. Wij geven zelf onze geschiedenis door, want dat doen de boeken nog altijd te weinig. Misschien geen gebaande paden, maar samen vinden we de weg. Professioneel, in het leven én in de liefde. Heel veel liefde.
Gewone mensen, maar voor mij heel bijzonder. Ik dank jullie, Noes, Jan & Ad, Claudius, Irene, Micah, Milan, Marcel, Jet, Sofie, Dino, Dounia, Stergios, Gert-Jan – dat jullie in mijn leven zijn, zijn geweest en mogen blijven.
Wat ik van jullie mocht leren, had geen universiteit me kunnen vertellen.
