Een jaar na de coming out en breuk met de vader van mijn kinderen, leerde ik V kennen op een lesbisch feest in Rotterdam. We hadden een gezellige nacht op het feest en besloten aan het einde van de avond telefoonnummers uit te wisselen. Het was het begin van een jarenlange, liefdevolle relatie.
Looking back, mijn coming out is nu 8 jaar geleden, voelde ik me zeer aangetrokken tot een bepaald type vrouw. De zogenaamde butch, een lesbische vrouw met duidelijke masculiene, dus mannelijke eigenschappen. Zowel in uitstraling, kleding en gedrag. Oh boy. Heerlijk. Er is voor mij gewoon iets aan deze type vrouw. De (mannelijke) vibe die om deze vrouwen hangt. De tegenhanger van het vrouwelijk typje dat ik destijds was. Yeah. Was. Komt in een andere blog wel, haha.Mannelijk, stoer, dominant..maar toch met vrouwelijke lichamelijke kenmerken. Best of both worlds. Kapot sexy.
V….is zo een type. Een stoere, Nederlandse vrouw met de mooiste groene ogen EVER. Kort, gekapt donkerblond haar. Stevig postuur. En ja, een mannelijke uistraling, ook qua kleding. Ze is zorgzaam. Nuchter. Beschermend. Galant. Dominant. Sexy as fuck. Exactly my type. Ghehe.
(WAT een gesmijt met stereotypen..maar maakt het wel herkenbaar. Sad really.)
De relatie verliep heel goed en we hadden het heerlijk samen. Naarmate de relatie vorderde, leerde zij mijn kinderen en expartner kennen, met wie het allen goddank goed klikte. Feeling like the luckiest girl alive..
In het eerste jaar van de relatie met V merkte ik op dat zij wel erg mannelijk was. Mannelijker dan de andere vrouwen die ik heb ontmoet. Ik kon mijn vinger er niet op leggen. Het was meer een gevoel dat ik had. Zo voldoet ze aan de mannelijke rol die door de maatschappij aan de man in een relatie werd toebedeeld, en is er sprake van een traditionele rolverdeling. Zij is de grootverdiener, doet alle technische klusjes in huis. Regelt ze in overleg met mij, de meeste financiele zaken. Nou hoor ik je denken. Dit maakt je niet perse mannelijk..and you would be right. Wellicht is ze eerder handig of beter in het regelen van zaken. Logisch dat zij deze dingen dan oppakt. Is ze gewoon van alle markten thuis. Ja, oke…Maar er was meer aan V. More than meets the eye. En ik had inmiddels een vermoeden. Alleen nog niet het lef om het bespreekbaar te maken.
Not yet. Until..
Op een dag besloot ik het haar “gewoon” te vragen. We lagen samen op bed en ze was het boek ” Stone Butch Blues” aan het doorbladeren die ze had besteld en net ontvangen. Another clue? Jaaaa…nou zou ik het er zeker met haar over gaan hebben. Ik wist alleen niet hoe het aan te pakken. Ik wilde het niet ongemakkelijk maken of haar een onveilig of onprettig gevoel geven. Daar ging ie dan..hoe onhandig ook. “Schatje…” Ik wilde je wat vragen, he..ik hoop niet dat je boos wordt want ik bedoel het niet vervelend. Het is me opgevallen dat je wel erg mannelijk bent..en mannelijker dan de meesten. En ik vind dat prima, hoor..dat weet je. Wees vooral jezelf!” V werd rood, en keek weg. Het leek alsof we beiden wisten wat er ging komen. Toch keek ze me ineens strak aan. “Stel je vraag maar, schat..” “Voel jij je wel fijn in het lichaam waar je nu in zit? Ben je niet eigenlijk een man?” De vraag maakte veel los bij V. Dat was overduidelijk. Maar ook terecht. “Ik weet niet precies hoe het met mij zit, maar ik heb me nooit een vrouw gevoeld,” vertelde ze. “Ik voel me wel fijner in de rol van een man, en als ik als man word gezien en behandeld. Je bent de eerste persoon waarbij ik me het veilig genoeg voel om het te vertellen. Ook omdat jij mijn mannelijkheid volledig accepteert” “Je bent ook veilig bij me, lieverd. Betekent dit dat je ook als man aangesproken wilt worden?” vroeg ik dapper. De blik op haar gezicht was duidelijk. “Oke.”zei ik kordaat.
Maar nu dan…gemengde gevoelens overspoelden me..ben ik na jaren eindelijk uit de kast als lesbienne, vertelt mijn liefde dat zij zich prettiger voelt als man. The fuck. En natuurlijk, is het prima dat hij zich zo voelt. Ik accepteer zijn gevoel en zijn volledig en als valide. Dat sowieso. Maar wat betekent dit voor mij? Voor onze relatie? Ik gaf aan tijd voor mezelf nodig te hebben, en dit begreep hij. Twee maanden zijn we “uit elkaar geweest” maar hielden we wel contact met elkaar. Hij bleef mijn kinderen, die gek op hem waren, uiteraard gewoon zien. In de jaren erna heb ik wel moeite gehad met mijn eigen sexualiteit. Verliefd. Houden van een transman. Was ik nog wel lesbisch? Ik was zoo in de war…En zocht steun bij (H)erkenning, een zelfhulpgroep voor naasten van transpersonen. Hier heb ik mijn verhaal kunnen doen, veel hulp en advies bij gehad en fijne contacten opgedaan. Het bleek uiteindelijk, na een tijd, “simpel”. Ik hou van hem. Van de persoon die hij is. En ik kan en wil niet zonder hem. Ja, zo voelde ik dat. Believe me, I tried. Doesn’t work. Dus…we bleven samen. Nog jaren. De liefde bleek nou eenmaal te sterk. V werd R. Hem. Hij. Ik zag hem groeien, en opbloeien. Tot de persoon die hij zich van binnen voelde. Hij zat steeds beter in zijn vel. De transitie laat nog even op zich wachten, maar de zelfacceptatie was op zich een geweldig en bijzonder proces. Hij heeft zijn trans zijn volledig geaccepteerd, en voelt zich geliefd, geaccepteerd, erkend door mij en de kinderen. Met name met mijn Little General, een genderkind, voelt hij een bijzondere band. In de toekomst hoopt hij zijn transitie succesvol bij de VU te doorlopen.
Een genderkind. Een partner die transman is.
WHAT are the odds..Peepz, what can i tell you…ik geloof niet in toeval. Echt niet. Het is een bijzondere situatie. Dat is een feit. Maar ik geloof dat er niets in het leven gebeurt zonder reden. Een levensles. De relatie met R is inmiddels niet meer…overigens niet vanwege zijn trans zijn…maar net zoals met de vader van mijn kinderen, heb ik met hem een speciale, fijne band kunnen behouden. Mijn zoon en R vinden heel veel steun, herkenning en begrip aan elkaar, en vinden veel liefde in het hechte, samengestelde gezin dat we door de jaren met elkaar zijn geworden. We zijn nou eenmaal geen standaard gezin, maar over het algemeen verschillen we niet veel van andere gezinnen. We delen lief en leed. We zijn er voor elkaar. We werken full time, kids gaan naar school en doen het er goed. Ze hebben hun vriendjes en hobby’s. We hebben fijne vrienden en wat familie om ons heen. De belasting enveloppe valt ook bij ons op de mat, en we brengen braaf onze stem uit tijdens politieke verkiezingen. Gewoon, een gezin. Een waar de diversiteit en liefde regeert. And i wouldn’t want it any other way. Hell YEAH.
Maar goed, nu genoeg over mij en mijn gezin..er zijn meer dingen die ik graag met jullie zou willen delen. Mijn hersenspinsels. Zaken die ik uit de taboesfeer zou willen halen. Onderwerpen die men niet altijd durft te bespreken. Haha. Dus dat. Wat die onderwerpen dan zijn, you ask?
Check it out next week. Ohhh, it’s on, NOW..
Take care and dikke knufkus,
Mona
Is er ook een film van want t verhaal ken ik al haha. Toppertje